Üretici: Westwood Studios
Yayımcı: Monarch Development
Yıl: 1989
Puan: 3.0
Sana yalan söylemeyeceğim, sevgili okur. Ama beni gerçekten korkutan bir korku filmi varsa, o da Elm Sokağı Kabusu’dur. Bunca yıldan sonra bile, filmin tuhaf öyküsü ve karakterlerin düştüğü durumlar beni hala korkutuyor (tabii eskisi kadar değil). Bu yüzden, oyunu oynamak ve filmin atmosferini yakalayıp yakalayamadığını görmek istedim...
Hikaye:
Başlangıçta, oyuncu kendine has özel yeteneği olan karakterler arasından birini seçiyor. Bir karakter seçtikten sonra, kalan beş karakteri Freddy’nin keskin pençelerinden kurtarmak oyuncuya kalıyor. Ama bunu yapmadan önce, Freddy’nin nerede yaşadığını öğrenmeniz gerek...
Freddy’nin yaşadığı yeri buldukran sonra, labirente benzeyen evinde dolaşarak, anahtarlar topluyor, şalterleri indiriyor ve garip, korkunç görünüşlü düşman sürülerini alt ediyorsunuz. En sonunda ise evinin derinliklerine yol alacak, deliliğin sınırlarına varacaksınız.
Artılar:
Oyunun, filmdeki atmosferin en azından bir kısmını yakalamayı başardığını söylemem gerek. Zaman zaman, Freddy’nin gerçekten sizi yakalamaya yaklaştığını hissediyor ve bir çıkmaz sokağa düşmemek için dua ediyorsunuz. Grafikler, muhteşem olmasa da, karanlık ve kabusa benzer bir his vermeyi başarıyor. Düzey tasarımı aynen bir labirente benziyor ve ben labirentlerden nefret etsem de, bu tasarım oyuna tam olarak uyuyor. Oyuncu şaşkınlık içinde ilerlerken, bir kabusun içinde hapsolmuşluk duygusunda kayboluyor. Düşmanlar çok çeşitli ve alışılmışın dışında; örneğin şeytani tekerlekli sandalyerle çarpışıyorsunuz. Bazı silahların bazı yaratıklar üzerinde daha etkili olması, oyuna strateji havası katıyor (ve oyunu, basit bir kes-parçala oyunu olmaktan kurtarıyor).
Eksiler:
Hay aksi şeytan! A Nightmare on Elm Street oyununda göze batan sorunlar olduğu doğru. Oyunun en önemli sorunu, oyuncuyu çok çabuk bıktırması; tekerlekli sandalyelere saldırmak ve altın toplamak çok ilginç de olsa, bir yerden sonra bunun da eğlencesi kalmıyor (ki oyunun eğlence açısından çok zengin olduğu zaten söylenemez).
Oyundaki diğer bir zayıf nokta da müziği; hatırlayabildiğim kadarıyla, müziğin varlığından bile söz etmek oldukça güç. Ayrıca, oyun çok zor değil (en azından benim için).
Sonuç:
Ne diyebilirim ki? A Nightmare on Elm Street, sıkılan ve gerilimli bir oyun arayan bünyeye iyi gelebilecek bir oyun. Ne çok özel, ne de çok kötü; yalnızca sizi, en azından birkaç dakika boyunca eğlendirebilecek, zekice bir oyun.
Başlangıçta, oyuncu kendine has özel yeteneği olan karakterler arasından birini seçiyor. Bir karakter seçtikten sonra, kalan beş karakteri Freddy’nin keskin pençelerinden kurtarmak oyuncuya kalıyor. Ama bunu yapmadan önce, Freddy’nin nerede yaşadığını öğrenmeniz gerek...
Freddy’nin yaşadığı yeri buldukran sonra, labirente benzeyen evinde dolaşarak, anahtarlar topluyor, şalterleri indiriyor ve garip, korkunç görünüşlü düşman sürülerini alt ediyorsunuz. En sonunda ise evinin derinliklerine yol alacak, deliliğin sınırlarına varacaksınız.
Oyunun, filmdeki atmosferin en azından bir kısmını yakalamayı başardığını söylemem gerek. Zaman zaman, Freddy’nin gerçekten sizi yakalamaya yaklaştığını hissediyor ve bir çıkmaz sokağa düşmemek için dua ediyorsunuz. Grafikler, muhteşem olmasa da, karanlık ve kabusa benzer bir his vermeyi başarıyor. Düzey tasarımı aynen bir labirente benziyor ve ben labirentlerden nefret etsem de, bu tasarım oyuna tam olarak uyuyor. Oyuncu şaşkınlık içinde ilerlerken, bir kabusun içinde hapsolmuşluk duygusunda kayboluyor. Düşmanlar çok çeşitli ve alışılmışın dışında; örneğin şeytani tekerlekli sandalyerle çarpışıyorsunuz. Bazı silahların bazı yaratıklar üzerinde daha etkili olması, oyuna strateji havası katıyor (ve oyunu, basit bir kes-parçala oyunu olmaktan kurtarıyor).
Hay aksi şeytan! A Nightmare on Elm Street oyununda göze batan sorunlar olduğu doğru. Oyunun en önemli sorunu, oyuncuyu çok çabuk bıktırması; tekerlekli sandalyelere saldırmak ve altın toplamak çok ilginç de olsa, bir yerden sonra bunun da eğlencesi kalmıyor (ki oyunun eğlence açısından çok zengin olduğu zaten söylenemez).
Oyundaki diğer bir zayıf nokta da müziği; hatırlayabildiğim kadarıyla, müziğin varlığından bile söz etmek oldukça güç. Ayrıca, oyun çok zor değil (en azından benim için).
Sonuç:
Ne diyebilirim ki? A Nightmare on Elm Street, sıkılan ve gerilimli bir oyun arayan bünyeye iyi gelebilecek bir oyun. Ne çok özel, ne de çok kötü; yalnızca sizi, en azından birkaç dakika boyunca eğlendirebilecek, zekice bir oyun.
DOWNLOAD
1 yorum:
indirip deneycem
Yorum Gönder